ECC news published in Dainik Jagran's City Plus (Kondhwa-Wanowrie) on Page 9 of April 1-7, 2012 issue.
Wednesday, April 18, 2012
City Plus publishes ECC news
ECC news published in Dainik Jagran's City Plus (Kondhwa-Wanowrie) on Page 9 of April 1-7, 2012 issue.
Thursday, April 12, 2012
'Miloon Saryajani' supports ECC
मराठी मासिक 'मिळून सार्याजणी'च्या एप्रिल २०१२ अंकात 'एव्हरी चाइल्ड काउंट्स'बद्दल प्रसिद्ध झालेली माहिती.
Saturday, April 7, 2012
Making The Right To Education A Living Reality - By Doing Our Bit
How many of us feel hapless at various social abnormalities existing in our society? The feeling of how can I help the situation, as it is a macro problem? My contribution will be very minimal compared to the scale of work required? Even If I want to, how can one single person do anything to address it? I don’t know whom to approach?
Every Child Counts (ECC) is one such initiative or citizen’s campaign that has begun in Pune, with a clear focus of ensuring that every child of school going age i.e. 6 to 7 years of age gets admitted to a Government school by June 2012. The Government has taken the first major step by making a constitutional provision called the Right to Education. This means that every child of School going age has a right to free, formal education up to the primary Level. But it requires no rocket science to know that there exists a paradox within. In other words although the Government has made the right to education a fundamental need, there is a wide gap between the real head count of children who should be in school & the actual number of children who enter School & continue school education especially in the marginalized sections of society.
Every Child Counts (ECC), is therefore a campaign which any willing individual can join in his neighborhood and further the cause of education by identifying children of school going age, who are not attending school & by ensuring their admission in nearby Government schools, who as per this legislation, have to give admission. For this as a pilot project, ECC has tried to form volunteer groups in various Pune Municipal Corporation Areas such as Kondhawa, etc. The expertise and time of the volunteers is used in various ways including :
1. Mapping of areas of migrant population
2. Identifying the nearby schools
3. Contacting migrant parents
4. Enabling them to seek admission of their wards in nearby government schools.
The ECC campaign provides a group, resources and answers to all the doubts and questions a volunteer or parent or school authorities may raise about school admissions. They even have a weekly orientation for the children to be admitted fresh to school where by trained teacher take a weekly orientation program for them. Even the logistics of transport back and forth from school is looked into by this campaign. We only need to pledge our support to the campaign and pitch in with whatever help we can render. It does not require teaching at all, but requires the formation of a human chain of helping hands in the comfort of one’s neighborhood. It requires foot soldiers to take up the task in their own areas.
Who are these children who do not go to school? They are seen in the large population of migrant and casual labor dotting various construction camps in the city in the wards of Brick Kiln workers, children of vendors sitting on street corners who are all kept out of the formal schooling system because they need to move when their parents move. Surprisingly even the children of many domestic workers do not attend school.
The ECC campaign has drawn up a systematic blue print for accomplishing this task for Pune by June, 2012. The campaign will however not end by merely enrolling the children in government schools but will go a step further in taking stock of children’s attendance, determining and assessing the problems and making relevant suggestions/ solutions for policy formulation and administrative handling, in short giving teeth to the legislation. Complete information regarding the campaign is available at :
http://everychildcounts-pune.blogspot.com
http://on.fb.me/eccpune
http://twitter.com/eccpune
There can be no better way of giving back to education and society what we have drawn from it. Believe me the spark in the eyes of these children when they are exposed to a learning environment and by bringing sunshine into their lives in this way we will also be contributing to our very own happiness/ satisfaction index. There can be no better way of promoting all inclusive growth and leaving a better society for the future than making the right to education campaign a reality. Taking a resolution that together we can and we will is all that is required to join the campaign.
Please Call:
Rajani Paranjpe - 9371007844
Mandar Shinde - 9822401246.
Sumangala Kumar (ECC Volunteer)
pnbsumangala@rediffmail.com
Every Child Counts (ECC) is one such initiative or citizen’s campaign that has begun in Pune, with a clear focus of ensuring that every child of school going age i.e. 6 to 7 years of age gets admitted to a Government school by June 2012. The Government has taken the first major step by making a constitutional provision called the Right to Education. This means that every child of School going age has a right to free, formal education up to the primary Level. But it requires no rocket science to know that there exists a paradox within. In other words although the Government has made the right to education a fundamental need, there is a wide gap between the real head count of children who should be in school & the actual number of children who enter School & continue school education especially in the marginalized sections of society.
Every Child Counts (ECC), is therefore a campaign which any willing individual can join in his neighborhood and further the cause of education by identifying children of school going age, who are not attending school & by ensuring their admission in nearby Government schools, who as per this legislation, have to give admission. For this as a pilot project, ECC has tried to form volunteer groups in various Pune Municipal Corporation Areas such as Kondhawa, etc. The expertise and time of the volunteers is used in various ways including :
1. Mapping of areas of migrant population
2. Identifying the nearby schools
3. Contacting migrant parents
4. Enabling them to seek admission of their wards in nearby government schools.
The ECC campaign provides a group, resources and answers to all the doubts and questions a volunteer or parent or school authorities may raise about school admissions. They even have a weekly orientation for the children to be admitted fresh to school where by trained teacher take a weekly orientation program for them. Even the logistics of transport back and forth from school is looked into by this campaign. We only need to pledge our support to the campaign and pitch in with whatever help we can render. It does not require teaching at all, but requires the formation of a human chain of helping hands in the comfort of one’s neighborhood. It requires foot soldiers to take up the task in their own areas.
Who are these children who do not go to school? They are seen in the large population of migrant and casual labor dotting various construction camps in the city in the wards of Brick Kiln workers, children of vendors sitting on street corners who are all kept out of the formal schooling system because they need to move when their parents move. Surprisingly even the children of many domestic workers do not attend school.The ECC campaign has drawn up a systematic blue print for accomplishing this task for Pune by June, 2012. The campaign will however not end by merely enrolling the children in government schools but will go a step further in taking stock of children’s attendance, determining and assessing the problems and making relevant suggestions/ solutions for policy formulation and administrative handling, in short giving teeth to the legislation. Complete information regarding the campaign is available at :
http://everychildcounts-pune.blogspot.com
http://on.fb.me/eccpune
http://twitter.com/eccpune
There can be no better way of giving back to education and society what we have drawn from it. Believe me the spark in the eyes of these children when they are exposed to a learning environment and by bringing sunshine into their lives in this way we will also be contributing to our very own happiness/ satisfaction index. There can be no better way of promoting all inclusive growth and leaving a better society for the future than making the right to education campaign a reality. Taking a resolution that together we can and we will is all that is required to join the campaign.
Please Call:
Rajani Paranjpe - 9371007844
Mandar Shinde - 9822401246.
Sumangala Kumar (ECC Volunteer)
pnbsumangala@rediffmail.com
Friday, April 6, 2012
Nature Hues - Painting Show
A Painting Group Show By Shweta, Ishan & Renuka...
To support Every Child Counts Campaign!
माझ्या प्रार्थना-पुस्तकातली भर
बांधकामाच्या साइट वरील 'एक-एक मूल मोलाचं' (एव्हरी चाइल्ड काउंट्स) च्या वर्गात आज मी जरा लवकरच पोहोचले. मुलं प्रार्थनेसाठी तयार होत होती. त्यांनी उत्साहानं आणि 'नमस्ते टीचर' असं म्हणून केलेल्या स्वागतामुळं मी प्रभावित झाले. माझा उत्साह द्विगुणित झाला. मी हसून हात जोडले आणि प्रार्थनेत सामील झाले.
लवकरच गोड आणि स्पष्ट आवाजात त्यांनी प्रार्थना म्हणायला सुरुवात केली.
मी स्वतःला चिमटा काढून बघितलं. मी खरंच अशी काहीतरी प्रार्थना ऐकली का? हे केवळ देवाकडं मागणं नव्हतं तर अनेक वचनांनी परिपूर्ण अशी ही विनंती होती.
प्रथम विद्यार्थीनी म्हणून आणि नंतर शिक्षिका म्हणून मी अनेक प्रकारच्या प्रार्थना पाठ केल्या आहेत. काही देवतांची भक्तिगीतं, काही संतांची भजनं, देशभक्तीपर गीतं, निसर्गाची स्तुती करणारी गीतं, अशी कितीतरी. परंतु सर्वशक्तिमान देवाकडं शाळेत जाण्याची संधी मागणारी ही प्रार्थना ह्यापूर्वी कधी म्हटल्याचं आठवत नाही.
मला आठवतंय, मी नेहमी देवाकडं शाळेपासून लांब राहण्यासाठीच विनंती करत असे. जसं की, पूर येऊन शाळा बंद पडू दे, काही संकट येऊ दे आणि शाळेला सुट्टी मिळू दे. पण देवाकडं कोणत्याही परिस्थितीत अति-उत्साहानं शाळेत जाण्याची संधी मागणारी प्रार्थना? छेः ही प्रार्थना नक्कीच माझ्या प्रार्थना-पुस्तकात नव्हती.
मी योग्य शाळेचा शोध घेतला होता का? नाही, माझ्या पालकांनी माझ्यासाठी ती गोष्ट केली, आणि मी नियमित हजर राहीन याची काळजी घेतली. शाळेला जाण्यामध्ये मला काही अडथळे, अडचणी आल्या का? मला अतिशय हास्यास्पद उत्तर मिळालं - गजर झाला की अंथरुणातून उठायचं, वेळेवर घरचा अभ्यास आणि प्रोजेक्ट पूर्ण करायचं, आणि हो, शाळेच्या बससाठी वेळेवर तयार व्हायचं. सर्व गोष्टी हाताशी असून देखील मी मनापासून माझ्या सर्व ताकदीनिशी अभ्यास केला का? नाही, खरंच नाही. मला नेहमी शेरा मिळत असे - 'चांगला प्रयत्न; परंतु अजून चांगले करु शकेल.'
सहजपणे मिळणार्या गोष्टींची आपल्याला किंमत का वाटत नाही? खूप कष्ट केल्यावर, घाम गाळल्यावर आणि उपासमार झाल्यावरच एखाद्या गोष्टीची किंमत कळते का? किंवा या ठिकाणी अशा एखाद्या शाळेच्या प्रार्थनेतून...
प्रार्थना संपली आणि मी शिक्षकांना ती प्रार्थना माझ्या वहीत लिहून देण्याची विनंती केली. मुलांच्या गोंगाटातही मी ती प्रार्थना परत परत वाचली. मुलांना माझ्याबरोबर अनेक विषयांवर गप्पा मारायच्या होत्या. मी त्यांच्या उत्सुक चेहर्यांकडं पाहून त्यांना दोन मिनिटं शांत राहण्याची विनंती केली आणि स्वतःसाठी एक प्रार्थना लिहिली.
मला नक्की माहिती आहे की अनेक जण माझ्या या प्रार्थनेत सहभागी होतील. आपली मुलं शाळेत शिकावीत असं आपणा सर्वांनाच वाटतं. आपण खरंच भाग्यवान आहोत, आपण कोणत्याही अडचणींशिवाय, अडथळ्यांशिवाय शाळेत जाऊ शकलो. पण जी मुलं अशी भाग्यवान नाहीत त्यांना आपण आता मदत करुया. 'एक-एक मूल मोलाचं' या उपक्रमात आपण सगळे सहभागी होऊया. सहा वर्षांची सर्व मुलं जून २०१२ मध्ये शाळेत जातील आणि पुण्यातल्या प्रत्येक मुलाला शिक्षणाचा अधिकार मिळेल, यासाठी आपण प्रयत्नशील राहूया.
प्रत्येक मूल मोलाचं आहे, त्याला शिक्षण घेण्याचा अधिकार आहे आणि त्यासाठीच्या समान संधी त्याला मिळाल्याच पाहिजेत.
मूळ लेख - अर्चना व्यवहारकर
archana.vyavaharkar@gmail.com
मराठी अनुवाद - विद्या तेरदाळकर
vterdalkar@gmail.com
लवकरच गोड आणि स्पष्ट आवाजात त्यांनी प्रार्थना म्हणायला सुरुवात केली.
"हे परमेश्वरा, मला चांगली बुद्धी दे.
मला शाळेत जाण्याची संधी दे.
मी कोठेही गेलो/गेले तरी शाळा शोधून काढीन.
मी नियमित शाळेत जाईन व जास्तीत जास्त शिकेन.
कितीही अडचणी आल्या, कितीही त्रास झाला तरी शाळा कधीही सोडणार नाही.
अशिक्षित, अडाणी राहणार नाही.”
मी स्वतःला चिमटा काढून बघितलं. मी खरंच अशी काहीतरी प्रार्थना ऐकली का? हे केवळ देवाकडं मागणं नव्हतं तर अनेक वचनांनी परिपूर्ण अशी ही विनंती होती.
प्रथम विद्यार्थीनी म्हणून आणि नंतर शिक्षिका म्हणून मी अनेक प्रकारच्या प्रार्थना पाठ केल्या आहेत. काही देवतांची भक्तिगीतं, काही संतांची भजनं, देशभक्तीपर गीतं, निसर्गाची स्तुती करणारी गीतं, अशी कितीतरी. परंतु सर्वशक्तिमान देवाकडं शाळेत जाण्याची संधी मागणारी ही प्रार्थना ह्यापूर्वी कधी म्हटल्याचं आठवत नाही.
मला आठवतंय, मी नेहमी देवाकडं शाळेपासून लांब राहण्यासाठीच विनंती करत असे. जसं की, पूर येऊन शाळा बंद पडू दे, काही संकट येऊ दे आणि शाळेला सुट्टी मिळू दे. पण देवाकडं कोणत्याही परिस्थितीत अति-उत्साहानं शाळेत जाण्याची संधी मागणारी प्रार्थना? छेः ही प्रार्थना नक्कीच माझ्या प्रार्थना-पुस्तकात नव्हती.
मी योग्य शाळेचा शोध घेतला होता का? नाही, माझ्या पालकांनी माझ्यासाठी ती गोष्ट केली, आणि मी नियमित हजर राहीन याची काळजी घेतली. शाळेला जाण्यामध्ये मला काही अडथळे, अडचणी आल्या का? मला अतिशय हास्यास्पद उत्तर मिळालं - गजर झाला की अंथरुणातून उठायचं, वेळेवर घरचा अभ्यास आणि प्रोजेक्ट पूर्ण करायचं, आणि हो, शाळेच्या बससाठी वेळेवर तयार व्हायचं. सर्व गोष्टी हाताशी असून देखील मी मनापासून माझ्या सर्व ताकदीनिशी अभ्यास केला का? नाही, खरंच नाही. मला नेहमी शेरा मिळत असे - 'चांगला प्रयत्न; परंतु अजून चांगले करु शकेल.'
सहजपणे मिळणार्या गोष्टींची आपल्याला किंमत का वाटत नाही? खूप कष्ट केल्यावर, घाम गाळल्यावर आणि उपासमार झाल्यावरच एखाद्या गोष्टीची किंमत कळते का? किंवा या ठिकाणी अशा एखाद्या शाळेच्या प्रार्थनेतून...
प्रार्थना संपली आणि मी शिक्षकांना ती प्रार्थना माझ्या वहीत लिहून देण्याची विनंती केली. मुलांच्या गोंगाटातही मी ती प्रार्थना परत परत वाचली. मुलांना माझ्याबरोबर अनेक विषयांवर गप्पा मारायच्या होत्या. मी त्यांच्या उत्सुक चेहर्यांकडं पाहून त्यांना दोन मिनिटं शांत राहण्याची विनंती केली आणि स्वतःसाठी एक प्रार्थना लिहिली.
“हे परमेश्वरा, मला चांगली बुद्धी दे.
मला मुलांना शाळेत घालण्याची संधी दे.
मी कोठेही गेलो/गेले असले तरी शाळेत जाण्यासाठी उत्सुक असलेली मुलं शोधून काढीन.
अशा मुलांना जवळच्या शाळेत प्रवेश मिळवून देईन, म्हणजे ती रोज शाळेत जाऊ शकतील. आणि ती खूप शिकतील याकडं लक्ष देईन.
कितीही अडचणी आल्या, कितीही त्रास झाला तरीही मुलं शाळा सोडणार नाहीत याकडं लक्ष देईन.
एकही मूल अडाणी, अशिक्षित राहणार नाही, याची खात्री करेन.”
मला नक्की माहिती आहे की अनेक जण माझ्या या प्रार्थनेत सहभागी होतील. आपली मुलं शाळेत शिकावीत असं आपणा सर्वांनाच वाटतं. आपण खरंच भाग्यवान आहोत, आपण कोणत्याही अडचणींशिवाय, अडथळ्यांशिवाय शाळेत जाऊ शकलो. पण जी मुलं अशी भाग्यवान नाहीत त्यांना आपण आता मदत करुया. 'एक-एक मूल मोलाचं' या उपक्रमात आपण सगळे सहभागी होऊया. सहा वर्षांची सर्व मुलं जून २०१२ मध्ये शाळेत जातील आणि पुण्यातल्या प्रत्येक मुलाला शिक्षणाचा अधिकार मिळेल, यासाठी आपण प्रयत्नशील राहूया.
प्रत्येक मूल मोलाचं आहे, त्याला शिक्षण घेण्याचा अधिकार आहे आणि त्यासाठीच्या समान संधी त्याला मिळाल्याच पाहिजेत.
मूळ लेख - अर्चना व्यवहारकर
archana.vyavaharkar@gmail.com
मराठी अनुवाद - विद्या तेरदाळकर
vterdalkar@gmail.com
Monday, April 2, 2012
Art For A Cause
Art for a cause...
Shweta, Ishan & Renuka bring to you a painting group show to support a social cause - Every Child Counts!
Shweta, Ishan & Renuka bring to you a painting group show to support a social cause - Every Child Counts!
Sunday, April 1, 2012
ECC news in Sakaal Times
'Every Child Counts' campaign news published in Sakaal Times
(March 29, 2012 - Page No.5)
"Under the ECC campaign, any individual can join and further the cause of education by identifying children, who are not attending school, and by ensuring their admission in nearby government schools."
(March 29, 2012 - Page No.5)
"Under the ECC campaign, any individual can join and further the cause of education by identifying children, who are not attending school, and by ensuring their admission in nearby government schools."
Subscribe to:
Posts (Atom)